tatkala hati ini merajuk, sgt mendambakan dipujuk...tatkala hati ini menangis, sgt memerlukan seseorang menghentikan every single tear...namun apakan daya. hanya merajuk sendiri, hanya menangis sendiri ..
sudah bosan mungkin,.lg dipujuk,lg mengada-ngada. namun apakan daya, itu yg terdidik... terpujukkah hati sendiri menangis?times flies by...
mengukir coretan tanpa penghujung, tanpa tujuan kerna orang yg sepatutnyer, takkan dan tak mungkin tertuju dengan segala coretan hati..
sekian...
p/s : tak paham???abaikan....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
alahai cian dia merajuk..jgn sedey2 nnt baby dalm perut pun sedey..:)
hehehe...merajuk pun tkder makne gak..lg skit jiwa..huhuhu..nk pindah balik banting la...duk berdua ngan ammar lg bagus...huhuhu
hehehe dah dekat biasala.. ada je.. aku ni ha, huh... memang takkan dipujuk gak la... ekekekekkeke
mmm....nape mesti berubah?dekat k jauh k kiter ttp isteri kan?k bile dh jd ibu pada 2 anak, dh tk layak dpt perhatian?ntahlah..betul2 terasa ati..huhuh
uih dasat nih merajuk..bbgn2 hihi..kang bb terkesima plak..:)
Post a Comment